Mijn verhaal hier op aarde begint bij mijn geboorte in Breda. Als middelste zoon van drie kinderen, met een oudere en jongere zus. Onder andere door de scheiding van mijn ouders op jonge leeftijd, ging ik de plek innemen van de man in huis.

Dat maakte dat ik op mijn 11 jaar, leefde als een “volwassen kind”. Het leverde op, dat het leven voor mij vaak een strijd was. Omdat ik moest overleven, werd mijn gevoeligheid enorm ontwikkeld.  Helaas werd deze vaardigheid op school voor een groot stuk de kop in gedrukt omdat ik er verplicht werd in mijn hoofd te kruipen en er weinig of geen ruimte was voor voelen, mijn hart en mijn lijf.

Van in mijn kindertijd merkte ik al dat ik anders was. Ik werd vaak niet gezien, gehoord en begrepen. Dat maakte dat ik op zoektocht ging, maar ik raakte vaak verdwaald omdat ik door de omstandigheden in mijn jonge leven verder en verder weg kwam te staan van wie ik puur in essentie ben. Ik leerde mezelf te verlaten.

In de basisschool waren er reeds bepaalde verwachtingen die voor mij heel moeilijk waren. Mijn creativiteit, verbindingskracht, inleving en gevoeligheid werden weggedrukt onder stempels en eisen. Daardoor werd ik in een enge richting geduwd in de middelbare school, om nadien een job te gaan doen waar voor mij geen ziel in zit. Ik voelde al heel snel dat dit niet de waarheid en niet mijn plek was.